'Dat is wat Sven Nys vroeger ook veel deed'; Ten Dam en Boom zien in de cross 'het gecalculeerde steeds vaker terugkomen'
In dit artikel:
De Wereldbekermanche in Terralba (Sardinië) leverde zaterdag de eerste editie op na de afgelasting van vorig jaar door storm. Tijdens Live Slow Ride Fast reflecteerden Laurens Ten Dam en Lars Boom op de manche: Michael Vanthourenhout bleek uiteindelijk de sterkste bij de mannen, door in de diepe finale weg te rijden van Joris Nieuwenhuis en Laurens Sweeck. Bij de vrouwen domineerde Lucinda Brand en pakte opnieuw de zege.
De wedstrijd bij de mannen bleef lange tijd erg compact: ongeveer tien renners bleven voortdurend bij elkaar, een teken dat het verschil in conditie momenteel klein is. Boom en Ten Dam benadrukten dat de afwezigheid van topnamen als Wout van Aert en Mathieu van der Poel de veldrit scherper en dichter bij elkaar maakt — wanneer die renners terugkeren zullen ze vermoedelijk wél kunnen wegrijden.
De omloop op Sardinië was fysiek zwaar: modder, plassen en een steil stukje terrein kostten veel energie. Daardoor betaalt het zich uit om in een groep te blijven rijden; de ondergrond “zuigt” veel kracht weg, waardoor solowerk sneller wordt afgestraft en renners vaker kiezen voor sparen en tactical play in plaats van vroege solo’s.
Die gespaarde, tactische koers bouwt vaak op naar een harde eindfase: gecontroleerd volgen en pas in de laatste ronde(s) vol open gaan — een aanpak die Boom vergeleek met de werkwijze van oud-topper Sven Nys. Vanthourenhout bleek in Terralba in die beslissende fase het meest alert en had de beste eindspurt, terwijl Nieuwenhuis wel sterk oogde maar niet de allerhoogste slotsnelheid had om het af te maken.
Kort samengevat bood Terralba een spannende, technisch- en conditiespecifieke cross waarin groepsdynamiek en slimme energieverdeling de doorslag gaven, en waar de afwezigheid van absolute kopstukken de uitslag dichterbij elkaar hield.