Toon Aerts heeft een heel duidelijke mening over komst van Van der Poel en Van Aert in de cross

In dit artikel:

Toon Aerts vertelde in HUMO hoe hij tegen de hegemonie van Mathieu van der Poel en Wout van Aert in het veldrijden aankijkt. Hij heeft er geen moeite mee en ziet hun technische kunnen en onderlinge duels juist als verrijking van de sport: die confrontaties brengen spanning, publiek en commercieel belang naar de cross. Als één van de twee afwezig is, daalt volgens hem wel de spanning tijdens wedstrijden, maar dat hoort bij de realiteit.

Aerts plaatst het ook persoonlijk: hij groeide op in directe concurrentie met Van Aert en accepteert sportief vaker te verliezen tegen die twee toppers — “Zolang ik maar derde word”, zegt hij met een knipoog. Tegelijk erkent hij dat variatie in winnaars meerwaarde heeft; uiteenlopende kampioenen houden fans geboeid en voorkomen voorspelbaarheid. Hij haalt Tadej Pogačar als voorbeeld van iemand die op de weg te veel wint, en noemt Thibau Nys als rijzende uitstraling, zij het nog zonder dezelfde dominantie.

Kortom: Aerts ziet Van der Poel en Van Aert als iconen die de cross levendig en aantrekkelijk maken, ook al blijft hij voorstander van afwisseling om de sport dynamisch en onvoorspelbaar te houden.